زندگی زنجیره ای از اغازهاست
تا به رویاهایمان رنگ واقعیت ببخشیم
اغازهایتان پر فروغ وبهارتان خجسته باد
بهار بود و تو بودی و عشق بود و امید
بهار رفت و تو رفتی و هر چه بود گذشت
۶ سال از اخرین وداعمان گذشت . رفتی با گلهای پر پر شده ای که بدرقه ات می شد..
تنها خاطراتت را با کوهی اندوه برایمان بجا گذاشتی اندوهی که نه با گذشت زمان کم می شود ونه با ندیدنت.
هر سال عید را با بچه هایم در خانه پدری می گذراندم. خانه ای که حضور تو و گلهای شب بو و اطلسی پر رنگش می کرد.وحالا سالهاست که لحظه های سال تحویل را درهر جایی می گذرانم بجز خانه پدری.که ان خانه ،خانه مادری بود .خانه ای که با رفتن تو روح زندگی هم از ان رخت بر بست.
سالهاست عیدها بدون تو سخت می گذرد سخت..
نگاهی دیگر به جشن 8 مارس
حال و هوای موسسه جور دیگری بود .میزهای گرد با رومیزیهای زرشکی شمع های روشن گلهای مموزا در گلدانهای کوچک،فضا را به کلی تغییر داده بود عطر گلهاوموسیقی ملایم حس خوبی را ایجاد می کرد چند ماهی بود که دیدن وشنیدن اینهمه وقایع تلخ کامم را تلختر کرده بود.هنوز مبهوت این فضا بودم که دستی بوته کوچک گل مموزا را بر لبه شالم روی سینه سنجاق کرد و روز زن را تبریک گفت.دوستان از راه می رسیدند ودر اندک زمانی چهره های گرفته شاد و خندان می شد .
این جا وانجا شعارهایی با خط زیبای نستعلیق به دیوار ها نصب شده بود.قانون چند همسری قانون ضد زن .زنان خواهان حقوق برابرندو...
به نظر می رسید امسال برنامه به گونه ای دیگر تدارک دیده شده.کم کم افراد دور میزها نشستند و به گپ و گو مشغول شدند که ناگهان صدای زنگ کوچکی همه را به سکوت دعوت کرد مجری برنامه که در کنار یکی از میزها نشسته بودبا خواندن یک قطعه کوتاه وتبریک روز جهانی زن برنامه را اغاز کردوپس از ان مدیر موسسه با یادی از فعالین جنبش زنان که یا در بندند ویا تن به مهاجرت اجباری دادند این روز را به زنان تبریک گفت.بخش کوتاهی از پیام دبیر کل سازمان ملل توسط یکی از دوستان خوانده شد وشاعران میهمان که بر سر شوق امده بودند،هر کدام شعرمنتخب خود راخواندند.در این میان بنا بر پیشنهاد یکی از مهمانان باتوجه به حضور سه نسل در کنار هم ،تفاوت ازدواج مدرن و سنتی و نقش زنان در انها به بحث گذارده شد که مورد استقبال قرار گرفت وافراد تجربه های زیسته خود را بیان کردند.
در این میان یکی از دختران جوان نوازنده سه تار، قطعه تلفیقی اجرا کرد که تحسین همگان را بر انگیخت.پس از ان دو نفر از زنان فعال تاربخچه کوتاهی ازبرگزاری 8 مارس در ایران و جهان را بیان کردند ودر پایان نوازنده تار قطعاتی شور انگیز نواخت و شرکت کنندگان با هم خوانی تا بهار دلنشین برنامه 8 مارس امسال را به پایان رسانیدند.و با امید به اینده وتلاش برای ساختن دنیای بدون تبعیض موسسه را ترک کردند..
هر سال 8 مارس به تریبونی برای اعلام تلاش ها وپیگیری های پرهزینه زنان تبدیل می شود.تلاش هائی نهان وآشکار که در طی 30 سال گذشته،زنان بسیاری را با هویت و حقوق خویش آشنا کرده است.
امسال نیز نزدیک به 60 زن ومرد ، ساده وصمیمی با سمبل همیشگی، بوته کوچک گل مموزا برسینه دور میزها نشستندوبه شیوه ای متفاوت از هر سال ، روز جهانی زن را جشن گرفتند. نه خبری از سخنرانیهای تکراری بود ونه سخنی از مصیبت هایی که به انها در این 8 ماه گذشته تحمیل شده است. آنها آمده بودند کمی لبخند بزنند کمی، در حدود 3 ساعت ناقابل تا در کنار هم تلخی ها را کنار بگذارند،و از یکدیگر نیرو بگیرند تا بتوانند با امید بیشتری قدم بردارند.
تلاش برای کاهش تلخی با صدای موسیقی وعطر گل های مموزا در هم امیخته بودو امیدها تکثیر می شد. دغدغه ما نیزایجاد امید بر اساس واقعیت های موجود برای دستیابی به مطالبات زنان بود.برق چشمها ولبخند در چهره های مصمم حکایت از زنده بودن جنبش زنان داشت اینجا زنانی از قشرهای مختلف دور هم گرد امده بودند .استاد دانشگاه،خانه دار، دانشجو ،معلم، نویسنده ،شاعر، کارگردان ومستند ساز...زنانی بی ادعا که سنگینی بار زندگی زنانه را در جامعه ای تا بن دندان مردانه بر دوش می کشند،آنها قطعه های گمشده جنبش زنان هستند.
با امید به یافتن راهی آسانتر و کم هزینه تر برای دستیابی به مطالبات زنان