جشن 8 مارس

 هر سال 8 مارس به تریبونی برای اعلام تلاش ها وپیگیری های پرهزینه زنان تبدیل می شود.تلاش هائی نهان وآشکار که در طی 30 سال گذشته،زنان بسیاری را با هویت و حقوق خویش آشنا کرده است. 

امسال نیز نزدیک به 60 زن ومرد ، ساده وصمیمی با سمبل همیشگی، بوته کوچک گل مموزا برسینه دور میزها نشستندوبه شیوه ای متفاوت از هر سال ، روز جهانی زن را جشن گرفتند. نه خبری از سخنرانیهای تکراری بود ونه سخنی از مصیبت هایی که به انها در این 8 ماه گذشته تحمیل شده است. آنها آمده بودند کمی لبخند بزنند کمی، در حدود 3 ساعت ناقابل تا در کنار هم تلخی ها را کنار بگذارند،و از یکدیگر نیرو بگیرند تا بتوانند با امید بیشتری قدم بردارند. 

تلاش برای کاهش تلخی با صدای موسیقی وعطر گل های مموزا در هم امیخته بودو  امیدها تکثیر می شد. دغدغه ما  نیزایجاد امید بر اساس واقعیت های موجود برای دستیابی به مطالبات زنان بود.برق چشمها ولبخند در چهره های مصمم حکایت از زنده بودن جنبش زنان داشت اینجا زنانی از قشرهای مختلف دور هم گرد امده بودند .استاد دانشگاه،خانه دار، دانشجو ،معلم، نویسنده ،شاعر، کارگردان ومستند ساز...زنانی بی ادعا که سنگینی بار زندگی زنانه را در جامعه ای تا بن دندان مردانه بر دوش می کشند،آنها قطعه های گمشده جنبش زنان هستند. 

با امید به یافتن راهی آسانتر و کم هزینه تر برای دستیابی به مطالبات زنان